புது மனைவி
சனியனே! உனக்கு ஒரு காப்பிகூட போடத்தெரியலை!”
என்று டபராவைத் தூக்கி எறிந்துவிட்டு வந்துவிட்டான்
–
ஆபிசில் இருப்புக் கொள்ளலை.
–
புது மனைவியிடம் இப்படி கடிந்து எரிந்து விழுந்திருக்கக்
கூடாதுதான். போன் செய்தான். அதை அணைத்து
வைத்திருந்தாள்.
ஒரு எஸ்.எம்.எஸ். ஏற்கனவே வந்து இருந்தது.
–
நான் அம்மா வீட்டுக்குப் போறேன்
அவனுக்குப் பகீரென்றது.
–
மாலை ஆபிஸ் முடிந்ததும், மல்லிகைப் பூ, அல்வா எல்லாம்
வாங்கிக்கொண்டு 15 கி.மீ ஸ்கூட்டரை விட்டு அவளது அம்மா
விட்டில் போய் நின்றான்
–
‘மாப்பிள்ளை என்ன தனியா வந்திருக்காரு?’ என்று மாமியார்
பதறியதைப் பார்த்ததும் அவள் இங்கு வரவில்லை என்று
புரிந்தது. அசடு வழிந்தபடி சமாளித்து விட்டு திரும்பினான்.
–
வீடு பூட்டிதான் கிடந்தது. ‘சனியன், எங்கே போனா?
சேச்சே…மறுபடியும் சனியன் வேணாம்’
–
அடுத்த தெருவில் அண்ணனுடன் அம்மா இருக்கிறாள்
அங்கே போயி அம்மா கையில காபி குடிச்சிட்டு வரலாம்.
–
அம்மா வீட்டிற்குள் நுழைந்தான். அங்கே பல் இளிக்க
வரவேற்றாள். அவன் அருமை மனைவி.
–
என்னமோ அம்மா விட்டுக்குப் போறேன்னு எஸ்.எம்.எஸ்.
அனுப்பினே?
–
ஆமா…எங்க ஆம்மா வீடுன்னு நெனைச்சீங்களா. உங்க அம்மா
வீடுதான் அத்தை கிட்ட காபி போட கத்துக்கிட்டேன்’ என்றாள்
கீச்சுக் குரலில்..