மதத்தின் தேவை (பகுதி -1)

மனித இனத்தின் விதியை உருவாக்குவதற்காக செயலாற்றி வந்துள்ள, இன்னும் செயலாற்றி வருகின்ற சக்திகள் பலவாகும். இவற்றுள் மதம் என்று நாம் சொல்கிறோமோ, அந்த சக்தியை விட வலிமை வாய்ந்தது வேறொன்றுமில்லை. எல்லா சமூக இயக்கங்களும், பின்னால் இங்கே நின்று அவை இயங்க காரணமான இருப்பது மதம் என்ற இந்த தனிப்பட்ட சக்தியே. மனிதர்களை எல்லாம் ஒன்றாக இணைந்து வாழச்செய் உணர்வை தோற்றுவிக்கின்ற சக்திகளுள் மகத்தான சக்தி மதம் என்பதிலிருந்தே தோன்றியுள்ளது. இனம், தட்பவெப்பநிலை, ஏன், பாரம்பரியம் இவற்றின் காரணமாக மனிதர்களுள் ஏற்படும் பிணைப்புகளை விட மதத்தால் ஏற்படும் பிணைப்புகள் பல நேரங்களில் வலிமை மிக்கவையாக இருப்பது நமக்கு தெரிந்த விஷயம். ஒரே குலத்தை சேர்ந்தவர்களுக்கு இடையே, ஏன், சகோதரர்களுக்கு இடையே இருக்கும் ஒற்றுமையை விட, ஒரே கடவுளை வழிபடுபவர்களுக்கு மற்றும் ஒரே மதத்தை சார்ந்தவர்களுக்கு இடையே காணப்படுகின்ற ஒற்றுமை உறுதி மிக்கதாகவும், நிலைத்து நிற்பதாகவும் இருக்கிறது என்பது எல்லோருக்கும் அறிந்த உண்மை.

மதம் எவ்வாறு தோன்றியது என்பதை அறிய பல முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டுள்ளன. இன்று நம்மிடம் வந்துசேர்ந்துள்ள பழமையான மதங்கள் எல்லாம் ஒரு விஷயத்தில் உரிமை கொண்டாடுவதை காண்கிறோம். அவை இயற்கைக்கு அப்பாற்பட்டவை. மனிதனால் தோற்றுவிக்கப்பட்டவை. மனித சக்திக்கு அப்பால், எங்கிருந்தோ தோன்றியவை என்பதே அந்த உரிமை. தற்கால அறிஞர்கள் இரண்டு கொள்கைகளை ஓரளவு ஒப்புக்கொள்கின்றனர். ஒன்று இறந்த முன்னோர்களை வழிபடுதல்; மற்றொன்று, எல்லையற்ற பரம்பொருள் கருத்தின் பரிணாம வளர்ச்சி. ஒரு சாரார் இறந்த முன்னோர் வழிபாடு தான் மதத்தின் தொடக்கம் என்று கருதுகிறார்கள். மற்றோர் சாரார், இயற்கை சக்திகளை உருவகப்படுத்தி வழிபட தொடங்கியதிலிருந்து தான், மதம் தோன்றியது என்கிறார்கள். உடல் அழிந்தாலும் அந்த உடலில் வாழ்ந்த உறவினர்கள் வாழ்ந்து கொண்டிருப்பதாக நம்பி அவர்களை மறக்காமல் இருக்க மனிதன் விரும்புகிறான. அவர்களுக்கு உணவளித்து ஏதோ ஒரு விதத்தில், வழிபடவோ, விழைகிறான். இதிலிருந்து தான் மதம் என்று அழைக்கின்ற ஒன்று மலரத்தொடங்கியது.

எகிப்தியர்கள், பாபிலோனியர்கள், சீனர்கள் மற்றும் அமெரிக்காவிலும் வேறு இடங்களிலும் உள்ள பல்வேறு இனத்தினரை பழமையான மதங்களை ஆராய்ந்தால் முன்னோர் வழிபாடே இந்த மதங்களின் தொடக்கமாக இருந்தது என்பதற்கு பல தெளிவான சான்றுகள் இருப்பது தெளிவாகிறது. பழங்கால எகிப்தியர்கள் ஆன்மாவைப்பற்றி கொண்டிருந்த முதல் கருத்து அதற்கு ஒரு நகல் உண்டு என்பதாகும். ஒவ்வொரு மனித உடலின் உள்ளேயும் அதைப்போன்ற நகல் ஒன்று இருக்கிறது; மனிதன் இறந்த பின் இந்த நகல் வெளியே சென்று தொடர்ந்து வாழ்கிறது; இறந்த உடல் கெடாமல் இருக்கும் வரை தான் இந்த நகலும் வாழ முடியும் என்று அவர்கள் நம்பினர். அதனால் தான், இறந்த உடலை சேதப்படாமல் பாது காக்க மிகுந்த அக்கறை எடுத்துக்கொண்டனர். உடல்களை பாதுகாக்க மாபெரும் பிரமிடுகளை கட்டியதற்கு இதுவே காரணம். இறந்த உடலின் ஏதேனும் ஒரு பகுதி கேடு ஏற்பட்டால், நகலுக்கும் அதே கேடு ஏற்படும் என்பது அவர்களது நம்பிக்கையாக இருந்தது. தெளிவாக, இது முன்னோர் வழிபாடுதான்.

பழங்கால பாபிலோனியர்களிடம் நகலைப்பற்றிய இதே கருத்தை சிறிது வேறுபாட்டுடன் காண்கிறோம்; நகல் அன்புணர்ச்சியையே இழந்து விடுகிறது. தனக்கு உணவு, நீர் முதலியவற்றையும் மற்றும்பல உதவிகளையும் அளிக்க சொல்லி வாழ்பவர்களை பயமுறுத்துகிறது; தன் மனைவி குழந்தைகளிடம் கூட அது அன்பை இழந்து விடுகிறது. பண்டைய இந்துக்களிடையே கூட முன்னோர் வழிபாட்டின் சில சுவடுகளை நாம் காண்கிறோம். சீனர்களிடையேயும், இந்த முன்னோர் வழிபாடு தான் அவர்களது மதத்திற்கு அடிப்படையாக இருந்தது என்று கூறலாம். இன்றும் அந்த பரந்த நாட்டில் எங்கும் இந்த கருத்து ஊடுருவி நிற்கிறது. உண்மையில், சீனாவில் சிறந்து விளங்கும் ஒரே மதம் முன்னோர் வழிபாடு என்று கூட சொல்லலாம். ஆகவே, ஒரு பக்கம் பார்த்தால், முன்னோர் வழிபாடு தான் மதத்தின் ஆரம்பம் என்ற கருத்து உடையவர்களுக்கு வலிமையான ஆதாரங்கள் இருப்பது போல் தோன்றுகிறது.

அதற்கு மாறாக, மதத்தின் ஆரம்பம் இயற்கை வழிபாடுதான் என்பதற்கு ஆதாரங்கள் பழைய ஆரிய இலக்கியங்களில் இருப்பதாகச் சில அறிஞர்கள் கூறுகின்றனர். இந்தியாவின் பல பகுதிகளில் முன்னோர் வழிபாடு இருப்பதற்கு ஆதாரங்கள் இருந்த போதிலும் மிகப் பழைய இலக்கியங்களில் இந்தக் கருத்தின் சுவடே இல்லை. ஆரிய இனத்தின் மிகப் பழைய நூலாகிய ரிக்வேத சம்ஹிதையில் முன்னோர் வழிபாடு பற்றிய செய்தியே காணப்படவில்லை. இயற்கை வழிபாடுதான் அதில் காணப்படுவதாகத் தற்கால அறிஞர்கள் கருதுகின்றனர்.

இயற்கையின் திரைக்குப் பின்னால் இருப்பது என்ன என்று அறிவதற்கு மனித மனம் போராடி வருகிறது. சூரிய உதயம், அழகிய மாலை வேளை, கடும் சூறாவளி போன்ற இயற்கையின் மாபெரும் சக்திகளும், இயற்கையின் எழில் வண்ணங்களும் மனித உள்ளத்தை வியப்பில் ஆழ்த்திச் சிந்தனையைத் தூண்டி வந்துள்ளன. இயற்கையின் திரைக்கு அப்பால். இருப்பவற்றைப்பற்றிச் சிறிதாவது தெரிந்து கொள்வதற்கு மனித மனம் விரும்புகிறது. இந்தப் போராட்டத்தில் மனித மனம், இயற்கையின் இந்தச் சக்திகளை உருவாக்கப்படுத்துகிறது. அவற்றிற்கு ஆன்மாவும் உடலும் அளிக்கிறது. சிலசமயம் அவற்றை அழகு மிக்க தாகவும் சிலசமயம் அனைத்தையும் கடந்ததாகவும் பாவனை செய்கிறது. இவற்றை உருவத்துடனோ உருவமில்லாமலோ எப்படி சித்தரித்தாலும் இந்த முயற்சிகளின் முடிவுகள் எல்லாம் விவரிக்க முடியாத கருத்துக்களாகவே அமைகின்றன. புராதன கிரேக்கர்களிடையே இதைக் காண்கிறோம். அவர்களுடைய புராணங்களில் எல்லாம், இயற்கையைத் தத்துவமாக வழிபடும் செய்திகளைக் காண்கிறோம். இவ்வாறே, புராதன ஜெர்மானியர், ஸ்காண்டினேவியர் மற்றும் பிற ஆரிய இனங்களின் புராணங்களிலும் காண்கிறோம். ஆகவே இங்கும் இயற்கையின் சக்திகளை உருவகப்படுத்துவதே மதத்தின் தோற்றத்திற்கு ஆரம்பமாக இருந்தது என்ற கருத்திற்குப் பல வலு<வான ஆதாரங்களைக் காண்கிறோம்.

இந்த இரண்டு கருத்துக்களும் ஒன்றுக்கு ஒன்று முரண்பாடு உடையனவாகத் தோன்றுகின்றன. ஆனால் மதத்தின் தோற்றத்திற்கு உண்மையான வித்து என்று நான் கருதும் ஒரு மூன்றாவது கருத்தின்மூலம் இந்த இரு கருத்துக்களையும் இணைக்க முடியும். புலன்களின் வரையறையைக் கடந்து செல்வதற்கான போராட்டமே மதத்திற்கு வித்து என்று நான் கூறுவேன்.

இறந்த முன்னோர்களை இறந்தவர்களின் ஆவியை மனிதன் தேடுகிறான். அதாவது, உடல் மறைந்த பின், அப்பால் என்ன இருக்கிறது என்பதை ஒரு கணமாவது காண அவன் விரும்புகிறான். இயற்கையின் மாபெரும் தோற்றங்களுக்குப் பின்னால் இயங்கும் சக்தியைப் புரிந்து கொள்ள விரும்புகிறான். இந்தக் கருத்துக்களின் எதைப் பின்பற்றினாலும் ஒன்று மட்டும் உறுதி. அதாவது அவன் புலன்களின் வரையறையைக் கடந்து செல்ல விரும்புகிறான்.

புலன்களின் நுகர்ச்சியால் மட்டும் மனிதனுக்கு மன நிறைவு ஏற்படுவதில்லை. அவன் அவற்றைக் கடந்து போக விரும்புகிறான். இதன் விளக்கம் ஏதோ மர்மமாக இருக்க வேண்டிய அவசியம் இல்லை. கனவுகள் மூலமாகவே மதத்தைப் பற்றிய எண்ணம் முதன்முதலாகக் கிடைக்கிறது என்ற கருத்து இயல்பாக இருப்பதாகத்தான் எனக்குத் தோன்றுகிறது. மரணமிலாப் பெருநிலையைப் பற்றிய எண்ணம் கனவுகள் மூலம்தான் மனிதனுக்கு முதலில் ஏற்பட்டிருக்கும். என்னவோர் அற்புதமான நிலை அது, அல்லவா? குழந்தைகளும் மன வளர்ச்சி அடையாதவர்களும் கனவிற்கும் நனவிற்கும் இடையில் பெரிய வேறுபாடு காண்பதில்லை என்பது நமக்குத் தெரியும். உடம்பு வெளிப்படையாக இயங்காத தூக்க நிலையிலு<ம் மனம் சிக்கலான பல வேலைகளில் ஈடுபட்டிருக்கிறது. எனவே உடம்பு மறைந்தபின்னும் மனம் தொடர்ந்து தன் வேலைகளைச் செய்துகொண்டேயிருக்கும் என்ற முடிவுக்கு மனிதன் வருவதில் என்ன வியப்பு இருக்க முடியும்? அது இயல்பான முடிவே அல்லவா! இந்தக் கனவு கருத்திலிருந்துதான் மனித மனம் மேலும்மே<லும் உயர்ந்த கருத்துக்களுக்குச் செல்கிறது என்பதுதான் என்னைப் பொறுத்தவரை இயற்கைக்கு அப்பாற்பட்ட சக்திகளைப்பற்றிய இயல்பான விளக்கம். காலம் செல்லச் செல்ல, பலர் தங்கள் கனவுகள், நினவுநிலையோடு ஒத்திருக்கவில்லை. கனவுநிலையில் மனிதனுக்குப் புதியதொரு வாழ்க்கை எதுவும் அமைவதில்லை. நனவுநிலையின் அனுபவங்களே கனவில் பிரதிபலிக்கின்றன என்று கண்டார்கள்.

ஆனால் இதற்குள் தேடல் தொடங்கிவிட்டது. இந்தத் தேடல் அகவுலகிலாக இருந்தது. மனத்தின் பல்வேறு நிலைகளைப் பற்றிய ஆராய்ச்சியில் மனிதன் ஆழ்ந்தான். இந்த ஆராய்ச்சியின் பயனாக, கனவு மற்றும் நனவு நிலைகளைவிட உயர்ந்த நிலைகள் இருப்பதைக் கண்டுபிடித்தான், உலகின் முக்கிய மதங்களெல்லாம் இந்த நிலைகளை ஆனந்தப் பரவச நிலை அல்லது அக விழிப்புணர்வுநிலை என்று கூறுகின்றன.

சிறந்த மதங்களை நிறுவியவர்களும் சரி, அதன் தீர்க்கதரிசிகளும் மத ஆச்சாரியர்களும் சரி, நனவுநிலை, தூக்கநிலை இவை இரண்டுமற்ற மன நிலைகளை அடைந்ததாக எல்லா மதங்களிலும் சொல்லப்படுகிறது. அந்த நிலைகளில் ஆன்மீக உலகம் என்று கூறப்படுகின்ற உலகைப் பற்றிய புதயவற்றை அவர்கள் நேருக்குநேர் கண்டதாகவும் சொல்லப்படுகிறது. நம்மைச் சுற்றியுள்ள உண்மைகளை நனவுநிலையில் நாம் உணர்வதைவிட மிக மிக ஆழமாக, ஆன்மீக உண்மைகளை அவர்கள் அந்த நிலைகளில் உணர்ந்தார்கள்.

உதாரணமாக இந்து மதத்தை எடுத்துக் கொள்வோம். வேதங்களை ரிஷிகள் எழுதியதாகச் சொல்கிறார்கள். இந்த ரிஷிகள் சில உண்மைகளை உணர்ந்த முனிவர்கள் மந்திரங்களைக் காண்பவர் அதாவது வேத மந்திரங்களில் சொல்லப்பட்டிருக்கும் கருத்துக்களை உணர்ந்தவர்கள் என்பதுதான் ரிஷி என்ற சம்ஸ்கிருதச் சொல்லின் பொருள். இவர்கள் தாங்கள் சில உண்மைகளை உணர்ந்திருப்பதாக அறிவித்தார்கள். அதாவது புலன்களுக்கு அப்பாற்பட்ட தத்துவங்களை அறிந்து அந்த உண்மைகளை எழுதியும் வைத்தார்கள். யூதர்கள் கிறிஸ்தவர்கள் இவர்களுடைய மதங்களும் இவ்வாறே சொல்வதை நாம் காண்கிறோம்.

பவுத்தர்களை இதற்கு ஒரு விதிவிலக்கு எனலாம். உதாரணமாக புத்தமதத்தின் தென் பிரிவினர். இப்போது ஒரு கேள்வி எழலாம் கடவுள், ஆன்மா இவற்றை புத்த மதத்தினர் ஒப்புக் கொள்வதில்லை என்றால், அவர்களின் மதம் புலன்களுக்கு அப்பாற்பட்ட நிலையிலிருந்து எப்படித் தோன்றியிருக்க முடியும்?

ஆனால் புத்த மதத்தினரும் நிலையான அறநியதிக் கோட்பாடு ஒன்றை ஒப்புக்கொள்கின்றனர். இந்தக் கோட்பாடு நாம் கருதுகின்ற பகுத்தறிவால் உணரப்பட்டதல்ல. புத்தர் புலன்களுக்கு அப்பாற்பட்ட ஒரு நிலையில் இருந்தபோதுதான் இந்தக் கோட்பாட்டைக் கண்டுபிடித்தார். புத்தரின் வாழ்க்கையைப் படித்தவர்களுக்கு, சுருக்கமாக, ஆசிய ஜோதி என்னும் அந்த அழகிய கவிதையிலாவது படித்தவர்களுக்கு புலன்களுக்கு அப்பாற்பட்ட அந்த நிலையை அடையும்வரை புத்தர் போதிமரத்தின் அடியில் உட்கார்ந்திருந்தாகச் சித்தரிக்கப்பட்டிருப்பது நினைவிருக்கலாம். புத்தரின் உபதேசங்கள் அனைத்தும் புலன்களுக்கு அப்பாற்பட்ட நிலையில் பிறந்தவைதாம். அறிவால் ஆராய்ந்து தெளிந்தவை அல்ல.