அல்பிரட் நோபல்!!!

“தன்னுடைய மரணச் செய்தியை பத்திரிகையில் வாசிக்கும் சந்தர்ப்பம் பலருக்குக் கிடைப்பதில்லை. ஆனால் அல்பிரட் நோபலுக்கு அந்த சந்தர்ப்பம் 1888 இல் கிடைத்தது. ஒரு பிரான்ஸ் பத்திரிகை “மரணத்தின் வர்த்தகன் மரணம்” என்று தலைப்பிட்டு அல்பிரட் நோபலின்மரணச் செய்தியை பிரசுரித்திருந்தது. ”

அந்த செய்தியில் மனிதர்களை விரைவாக கொன்று குவிக்கும் வழிகளைக் கண்டுபிடித்து கோடிக்கணக்கில் பணம் சம்பாதித்தDr.அல்பிரட் நோபல் நேற்று காலமானார் என்று குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது.

நோபல் பரிசு இன்று உலகில் வழங்கப்படுகின்ற அதியுயர்ந்த பரிசாக கருதப்படுகின்றது. இலக்கியம், சினிமா போன்றவற்றிற்காக வழங்கும் சர்வதேச விருதுகளை விடவும் மிகவும் உயர்ந்ததாக நோபல் பரிசு மதிக்கப்படுகின்றது.

நோபல் பரிசின் ஆரம்பம் பற்றி தெரிந்து கொள்வதற்கு அல்பிரட் நோபல் பற்றியும் அவரது கண்டுபிடிப்புக்கள் பற்றியும் தெரிந்துகொள்ள வேண்டியிருக்கின்றது.

அல்பிரட் நோபல் ஒக்டோபர் 21.1833 இல் ஸ்டொக்ஹோம் நகரில் பிறந்தார். அவருடைய தந்தையான இமானுவேல் நோபல் ஒரு பொறியியலாளராகவும் கண்டுபிடிப்பாளராகவும் இருந்தார். அவர் பாலங்களை நிர்மாணிக்கும் துறையில் பணியாற்றினார். இதனால் மலைகளைத் துளைக்கவும் கற்பாறைகளை பிளக்கவும் பல்வேறு நுட்பங்களை கண்டுபிடிக்க வேண்டியிருந்தது.

அல்பிரட் நோபலின் தாய் அன்டிரியட் செல்வந்தக் குடும்பமொன்றைச் சேர்ந்தவர். அல்பிரட் நோபல் பிறந்த ஆண்டில் இமானுவேல் நோபல் பெரும் பொருளாதார நெருக்கடியை எதிர்கொண்டார். அதற்கான காரணம் நிர்மாணப் பணிகளுக்காக படகுகள் மூலம் கொண்டுவரப்பட்ட பொருட்கள் நீரில் மூழ்கி யமையாகும்.

எனவே, இமானுவேல் நோபல் தனது குடும்பத்தினரை விட்டுவிட்டு ரஷ்யாவிற்கு சென்றார். அங்கு ஒரு பொறியியல் நிலையத்தை ஆரம்பித்தார். ஸ்டொக்ஹோமில் அவரது மனைவி ஒரு பலசரக்குக் கடையை நடத்தி வந்தார். இமானுவேல் நோபல் தனது பொறியியல் நிலையத்தின் மூலம் உற்பத்தி செய்யப்பட்ட நீரில் மிதக்கும் கண்ணிவெடிகளை ரஷ்ய இராணுவத்திற்கு விற்பனை செய்துவந்தார். அவர் கைத்தொழிற்துறையில் அடைந்த வளர்ச்சியின் காரணமாக அவரது பொருளாதார நிலைமையும் உயர்வடைந்தது. 1842 ஆம் ஆண்டு தனது குடும்பத்தையும் ரஷ்யாவிற்கு அழைத்துக் கொண்டார். அங்கு அவரது பிள்ளைகளுக்கு மிகச்சிறந்த ஆசிரியர்களைக் கொண்டு இயற்கை விஞ் ஞானங்கள், மொழிகள், இலக்கியம் போன்றவற்றைக் கற்பித்தார். இதனால் அல்பிரட் நோபல் 17 வயதிலே ஆங்கில மொழி உட்பட சுவீடன், ரஷ்யா, பிரான்ஸ், ஜேர்மனி போன்ற நாடுகளின் மொழிகளையும் திறம் படக் கற்றுக் கொண்டார்.

அல்பிரட் நோபலுக்கு கவிதையிலும் இலக்கியத்திலுமே ஆர்வம் அதிகமாகக் காணப்பட்டது. ஆனால், இமானுவேல் நோபல் தனது மகனை ஒரு பொறியியலாளராக உருவாக்க வேண்டும் என்று ஆசைப்பட்டார். தந்தையின் ஆசைக்கு மகனும் விருப்பத்துடன் உடன்பட்டார். எனவே, இரசாயன பொறியியலில் அவர் உயர் கல்வி கற்பதற்காக சுவீடன், ஜேர்மன், பிரான்ஸ், அமெரிக்கா போன்ற நாடுகளுக்கு சென்றார்.

பிரான்ஸின் பாரிஸ் நகரில் பிரபல்யமான இரசாயனவியலாளரான டி.ஜே. பெலசின் ஆய்வுகூடத்தில் சிறிதுகாலம் பணியாற்றினார். அங்கிருந்தபோது இத்தாலியின் இளம் இரசாயனவியலாளர் அஸ்கன்னியே சோபரேரை சந்தித்தார். அவர் அதற்கு மூன்று வருடங்களுக்கு முன்பு நைட்ரோ கிளிசரினை கண்டுபிடித்திருந்தார். அது அதிகூடிய எரிப்பற்று நிலையைக் கொண்ட திரவமாகும். அத்திரவம் கிளிசரின், சல்பூரிக்கமிலம்,நிற்றிக் அமிலம் ஆகியவற்றின் மூலம் தயாரிக்கப்பட்டிருந்தது. அதனை கையாள்வது மிகச் சிரமமானதாகவும் ஆபத்தானதாகவும் காணப்பட்டது.

”1905 ஆம் ஆண்டு அமைதிக்கான நோபல் பரிசு அல்பிரட் நோபலின் தோழியும் அமைதிக்காக தனது வாழ்நாள் முழுவதும் குரல் கொடுத்தவருமான பேர்த்தா வோன் சட்னருக்கு வழங்கப்பட்டது விஷேட அம்சமாகும்.”

அல்பிரட் நோபல் அதனை சாதாரணமாக நிர்மாணப் பணிகளில் பயன்படுத்துவதற்கு முயற்சித்தார். அந் நிலையில் அவர் மீண்டும் குடும்பத்துடன் வந்து இணைந்து கொள்ளுமாறு இமானுவேல் நோபலினால் கேட்டுக் கொள்ளப்பட்டார்.

அப்போது யுத்தம் நிறைவடைந்திருந்தமையால் இமானுவேல் நோபலின் வியாபாரமும் மந்த நிலையை அடைந்திருந்தது. அவர் இரண்டாம் முறையாக பொருளாதார நெருக்கடியை எதிர்கொண்டார். எனவே, அவரும் அவரது இரண்டு மகன்களான அல்பிரட், எமில் ஆகியோரும் ஸ்டொக்ஹோமிற்குத் திரும்பினர். மற்றைய இரண்டு மகன்களான ரொபட்டும் லுடையினும் ரஷ்யாவிலேயே இருந்தனர்.

ஸ்டொக்ஹோமில் குடும்ப வருமானத்திற்காக ஒரு எண்ணெய்த் தொழிற்சாலையை தந்தையும் மகனும் இணைந்து ஆரம்பித்தனர். அதன் மூலம் சிறிது காலத்திலே அவர்களது பொருளாதார நிலை ஓரளவு சீரடைந்தது.

1863 ஆம் ஆண்டு நைட்ரோகிளிசரினை சாதாரண பாவனைக்கு கொண்டு வரும் தனது முயற்சியை அல்பிரட் தொடர்ந்தார். 1864ஆம் ஆண்டு அத்த கைய பரிசோதனை ஒன்றின்போது ஏற்பட்ட வெடிவிபத்தினால் அல் பிரட்டின் சகோதரர் எமிலும் இன்னும் சிலரும் கொல்லப்பட்டனர். அதனால் அவ ரது ஆய்வுகூடத்தை ஸ்டொக்ஹோம் நகர எல்லையிருந்து வெளியே கொண்டு செல்ல வேண்டியேற்பட்டது.

எனவே, மலாரேன் ஏரியில் நங்கூரமிடப்பட்ட பட கொன்றில் தனது பரிசோதனை முயற்சிகளை அல்பிரட் தொடர்ந்தார். 1864 ஆம் ஆண்டு நைட்ரோயும் கிளிசரினையும் Kieselguhr ஐயும் (பளபளப்பு ஏற்படுத்துவதற்கும் வெடி மருந்து தயாரிப்பதற்கும் பயன்படுத்தப்படும் ஒருவகை மண்) இணைத்து பசை போன்ற ஒன்றை அல்பிரட் தயாரித்தார். அது சாதாரணமாக பயன்படுத்தக் கூடியதாக இருந்தது. அதுவே இன்று டைனமைட் என்று அழைக்கப்படுகின்றது. இதற்கான பேட்டன்ட் எனும் கண்டுபிடிப்பிற்கான காப்புரிமையை 1867 ஆம் ஆண்டு அல்பிரட் பெற்றுக் கொண்டார்.

இந்த டைனமைட் பொதுவாக மலைகளை சிதைப் பதற்கும் குகைகளை அமைப்பதற்கும் கட்டிடங்களை தகர்ப்பதற்கும் பயன்படுத்தப்படுவதோடு பெரு மளவில் ஆயுத உற்பத்திக்கு பயன்படுத்தப்படுகின்றது என்பதுதான் துயரமா னது.

டைனமைட்டிற்கான கேள்விகள் வேகமாக அதிகரித்ததால் அல்பிரட்டிற்கான வியாபார வாய்ப்புகளும் அதிகரித்தன. அவர்1865 ஆம் ஆண்டு ஜேர்மனியின் ஹம்பேர்க் நகரில் ஒரு தொழிற்சாலையை அமைத்தார். அதன் உற்பத்திகளை ஐரோப்பா,அமெரிக்கா,அவுஸ்திரேலியா போன்ற கண்டங்களிலுள்ள நாடுகளுக்கு விற்பனை செய்தார். அதனைத் தொடர்ந்து சுமார் 20நாடுகளில் 90 இற்கும் மேற்பட்ட தொழிற்சாலைகளை அமைத்தார். அவர் பாரிஸில் வாழ்ந்தபோதும் அவரது வாழ்க்கை பயணத்திலேயே கழிந்தது. அவரை விட்டர் ஹியூகோ என்பவர்‘ஐரோப்பாவின் பணக்கார நாடோடி’ என்று வர்ணித்தார்.

தொடர்ந்து அல்பிரட் பல்வேறு பரிசோதனை முயற்சிகளில் ஈடுபட்டார்.1896 ஆம் ஆண்டு அவர் மர ணிக்கும்போது 355பேட்டன்ட் எனும் கண்டுபிடிப்புகளுக்கான காப்புரிமைகளைக் கொண்டிருந்தார்.

”1968 ஆம் ஆண்டு பொருளாதாரத்துக்கான நோபல் பரிசு அறிவிக்கப்பட்டதிலிருந்து இதுவரை அதனைப் பெறுகின்ற முதலாவது பெண் ஒஸ்ட்ரோம் ஆவார். காடுகள் நீர்ப்பாசனத் தொகுதிகள் மற்றும் புல்வெளி நிலங்கள் போன்ற இயற்கையான வளப் பயன்பாட்டை அரசாங்க மற்றும் தனியார் துறைகளின் கட்டுப்பாட்டிலிருப்பதை விடவும் எவ்வாறு சிறப்பாக முகாமைத் துவம் செய்யலாம் என்று வழிக்காட்டியமைக்காக றோயல் சுவிடீஸ் அகடமி இவருக்கு இந்தப் பரிசை வழங்குகின்றது.”

அல்பிரட் தனது தொழில் மற்றும் பயணங்களினால் தனது சொந்த வாழ்க்கையை மறந்திருந்தார். அவருக்கு 43 வயதானபோதுதான்,தான் முதிர்ச்சியடைந்துவிட்டதாக உணர்ந்தார். எனவே,பத்திரிகையொன்றில் செல்வந்தரான உயர்கல்வி கற்ற ஒருவருக்கு செயலாளராகவும் இல்லத்தரசியாகவும் இருக்க திருமண வயதில் ஒரு பெண் தேவை என்று விளம்பரம் செய்தார்.

அவரது விளம்பரத்தைப் பார்த்த நிறைய பெண்கள் விண்ணப்பித்தனர். அவர்களில் ஒஸ்ட்ரியாவைச் சேர்ந்த பேர்த்தா கின்ஸ்கியை தனது செயலாளராக அல்பிரட் தெரிவுசெய்துகொண்டார். அவர் சிறிது காலம் அல்பிரட்டுடன் பணியாற்றிவிட்டு தனது சொந்த நாட்டிற்கு திரும்பிச் சென்றுவிட்டார்.

இவருக்கும் அல்பிரட்டிற்கும் திருமணம் நடந்ததாக சிலர் கூறியபோதும் இவர் நாட்டிற்குத் திரும்பி சிறிது காலத்திலே இன்னொருவரை திருமணம் முடித்தார். ஆனால், பேர்த்தாவிற்கும் அல்பிரட்டிற்குமிடையே கடிதத் தொடர்புகள் காணப்பட்டன. சில வருடங்களின் பின்னர் பேர்த்தா, அல்பிரட்டின் செயற்பாடுகளை கடுமையாக விமர்சிக்கத் தொடங்கினார். அவர் எழுதிய‘ஆயுதங்களை கீழே வையுங்கள்’ என்ற புத்தகம் மிகப் பிரபல்யமானது. இப் புத்தகம் அல்பிரட்டை மிகக் கடுமையாகப் பாதித்தது. இதன்விளைவாகவே அவரது உயிலில் சமாதானத்திற்காக உழைக்கின்ற தனிமனிதர்கள்,நிறுவனங்களுக்கும் விருது வழங்குமாறு கூறியிருந்தார்.

அல்பிரட் நோபல் வாழ்வின் இறுதிக் காலப்பகுதி யில் சமூக சேவைகளிலும் சமாதான செயற்பாடுகளிலும் ஆர்வத்துடன் செயற்பட்டார். அத்துடன் கவிதை இலக்கியத்துறையிலும் ஈடுபட்டார்.

அல்பிரட் உருவாக்கிய பல நிறுவனங்கள் இன்றும் உலகில் இயங்கிக் கொண்டிருக்கின்றன. அவற்றில் Imperial Chemical Industries, Dyno Industriesபோன்றன குறிப்பிடத்தக்கவையாகும்.

அல்பிரட் நோபல் 1986.12.10 ஆம் திகதி ஸென் ரெமோ நகரில் மரணித்தார். அவரது மரணத்தின் பின்னர் அவர் எழுதிய உயிலை இளம் பொறியியலாளர்களான Ragnar Sohlman, Rodola Lijeguistஆகிய இருவரும் வாசித்தனர்.

நோபல் பரிசு வழங்குவதற்காக தெரிவுசெய்யப்படுபவர் குறித்து அவ்வப்போது விமர்சனங்கள் தெரிவிக் கப்பட்டுள்ளன.