ஞானம் : ஜென் தத்துவம்!!!

அந்த குருவிற்கு மிகவும் வயதாகிவிட்டது.

சீடர்களில் சிறந்த மூன்று பேரை அழைத்தார். நீங்கள் மூவரும் தனித்தனியாக ஓராண்டு பயணம் செய்து உங்களின் அனுபவத்தை என்னிடம் கூற வேன்டும் என்று கூறி அவர்களை வாழ்த்தி வழி அனுப்பி வைத்தார்.

ஓராண்டு காலம் முடிந்து மூவரும் மடத்திற்கு திரும்பினர்………

முதலாமவன்: குருவே! நான் இறைவனை கண்டேன். அவர் எங்கும் இருக்கிறார். அவருக்கு உருவம் கிடையாது என்றான்…………

இரண்டாமவன்: குருவே இறைவன் ஒளி வடிவமாக இருக்கிறான். மனக் கண்ணால் பார்க்க முடியும். மனமுருகி பிரார்த்திக்கும் போது உதவ ஓடி வருகின்றார் என்றான்.

மூன்றாமவன் : எனக்கு ஒரே குழப்பமாக இருக்கின்றது. திட்டவட்டமாக இது தான் இறைவன் என முடிவுகட்ட என்மனம் இடம் தரவில்ல என கூறினான்.

மற்றவர்கள் அவனை ஏளனமாக பார்த்தனர்.குருவின் முகத்தில் புண்ணகை பளிச்சிட்டது. நீ சொல்வது தான் உன்மை எனக்கு பின் நீயே இம்மடத்தை நிர்வகித்து வா என்றார்.

(அறிவுக்கோ,விவாதத்திற்கோ எட்டாதது ஞானம். தெரியாததை தெரியாது என ஒப்புக்கொள் தெரிந்ததாக வேடம் பூனாதே என்கின்றது ஜென் தத்துவம்.)