கண்ணன் – என் குழந்தை!!!

(பராசக்தியைக், குழந்தையாகக் கண்டு சொல்லிய பாட்டு)

(ராகம் – பைரவி) (தாளம் – ரூபகம்)

ஸ ஸ ஸ – ஸா ஸா-பபப
தநீத – பதப – பா
பபப – பதப – பமா – கரிஸா
ரிகம – ரிகரி – ஸா

என்ற ஸ்வர வரிசைகளை மாதிரியாக வைத்துக் கொண்டு மனோபாவப்படி மாற்றிப் பாடுக.

1. சின்னஞ் சிறு கிளியே, – கண்ணம்மா!
செல்வக் களஞ்சியமே!
என்னைக் கலி தீர்த்தே – உலகில்
ஏற்றம் புரிய வந்தாய்!

2. பிள்ளைக் கனியமுதே, – கண்ணம்மா
பேசும்பொற் சித்திரமே!
அள்ளி யணைத்திடவே – என் முன்னே
ஆடி வருந் தேனே!

3. ஓடி வருகையிலே – கண்ணம்மா
உள்ளங் குளிரு தடீ!
ஆடித்திரிதல் கண்டால் – உன்னைப்போய்
ஆவி தழுவு தடீ!

4. உச்சி தனை முகந்தால் – கருவம்
ஓங்கி வளரு தடீ!
மெச்சி யுனை யூரார் – புகழ்ந்தால்
மேனி சிலிர்க்குதடீ!

5. கன்னத்தில் முத்தமிட்டால் – உள்ளந்தான்
கள்வெறி கொள்ளு தடீ!
உன்னைத் தழுவிடிலோ – கண்ணம்மா
உன்மத்த மாகு தடீ!

6. சற்றுன் முகஞ் சிவந்தால் – மனது
சஞ்சல மாகு தடீ!
நெற்றி சுருங்கக் கண்டால் – எனக்கு
நெஞ்சம் பதைக்கு தடீ!

7. உன்கண்ணில் நீர்வழிந்தால் – என்நெஞ்சில்
உதிரங் கொட்டு தடீ!
என்கண்ணிற் பாவையன்றோ? –  கண்ணம்மா!
என்னுயிர் நின்ன தன்றோ?

8. சொல்லு மழலையிலே – கண்ணம்மா!
துன்பங்கள் தீர்த்திடு வாய்;
முல்லைச் சிரிப்பாலே – எனது
மூர்க்கந் தவிர்த்திடு வாய்.

9. இன்பக் கதைக ளெல்லாம் – உன்னைப்போல்
ஏடுகள் சொல்வ துண்டோ?
அன்பு தருவதிலே – உனைநேர்
ஆகுமொர் தெய்வ முண்டோ?

10. மார்பில் அணிவதற்கே – உன்னைப்போல்
வைர மணிக ளுண்டோ?
சீர்பெற்று வாழ்வதற்கே – உன்னைப்போல்
செல்வம் பிரிது முண்டோ?