“என்னடா… காலையிலேயே கீ செயினை கையில் வெச்சுகிட்டு விளையாடிட்டு இருக்க-? காஃபி வாங்கப் போகலீயா-?” வந்ததும் வராததுமாகக் கேட்டான் மற்றொரு ரூம் பாயான கார்த்திக்.
“இது, கீ செயின் இல்லடா, கேமரா!”
“என்னடா சொல்ற-? பாக்கறதுக்கு கீ செயின் மாதிரிதானே தெரியுது.”
“மாதிரி இல்ல; கீ செயினேதான்! இதுல கேமரா இருக்கறது யாருக்குமே தெரியாது.”
“பேனாவுலதான் கேமராவை வெச்சு என்னென்னமோ செய்யறாங்கன்னு கேள்விப்பட்டு இருக்கேன். ஏன்… சமீபத்துல ஒரு பிரபல சாமியார் நடிகை ஒருத்தியோட ஒண்ணா இருக்கற மாதிரி எடுக்கப்பட்ட வீடியோகூட பேனா கேமராவால எடுத்ததுதான்னு பேப்பர்ல படிச்சேன். ஆனா, நீ வெச்சிருக்கற கீ செயின் கேமரா விநோதமா இருக்கு. ஆமா… இதை நீ எங்கே வாங்கின-?”
“எங்கேயும் போய் வாங்கல. இதுதான் என்னைத் தேடி வந்துச்சு. ஒரு வாரத்துக்கு முன்னாடி பேப்பர்ல விளம்பரம் பார்த்தேன். 20,999 ரூபாய் மதிப்புள்ள இந்த கீ செயின் கேமரா, 2999 ரூபாய்க்கு தர்றோம்னு விளம்பரம் பண்ணியிருந்தாங்க. நான் ஆர்டர் பண்ணினதுனால வீடு தேடிவந்து கொடுத்துட்டுப் போனாங்க.”
“இப்போ இதை வெச்சு என்னப் பண்ணப் போற?”
“நம்ம லாட்ஜ்ல 306ரூவது நம்பர் ரூம்ல தங்கியிருக்கற பிகரு சூப்பரா இருக்குடா. என்னமோ தெரியல, அந்தப் பொண்ணு என்னை தூங்கவிடாம கனவுல கண்டபடி வந்து தொல்லை பண்ணுறா…”
“அதனால…?”
“இந்தக் கீ செயின் கேமராவை வெச்சு, அவ குளிக்கறத வீடியோ எடுக்கப் போறேன்.”
“வீடியோ எடுத்து…?”
“என்னடா கேள்வி கேட்குற. வீடியோ எடுத்த பிறகு அந்தப் பொண்ணை நமக்குப் புடிச்ச மாதிரி ரசிக்கலாமே…”
“டேய்… அதுக்குத்தான் கடைகள்ல நிறைய பலான சி.டி. கிடைக்குதே. அதுல இல்லாததையா இந்தப் பொண்ணுகிட்ட பார்க்கப் போற?” கார்த்திக் இப்படிக் கேட்ட பிறகுதான், அமுதாவின் அந்தரங்கத்தை, தான் வீடியோ எடுக்க நினைத்தக் காரணத்தைச் சொன்னான் அசோக்.
“நேற்று ஈவினிங் அந்தப் பொண்ணோட ஹஸ்பன்ட் வாட்டர் பாட்டல் கொண்டு வரச் சொல்லியிருந்தாருடா. நான் அங்கே போன நேரம்… அந்தப் பொண்ணு டிரெஸ் மாத்திட்டு இருந்துச்சு. இதுவரைக்கும் நேர்ல பார்க்காததை எல்லாம் அப்போ பார்த்துட்டேன். அந்த சம்பவத்துக்கு அப்புறம்தான் இப்படியொரு முடிவை எடுத்தேன். கீ செயின் கேமராவை நான் வாங்கினதுகூட அழகான பொண்ணுங்களை வீடியோ எடுக்கத்தான். முதன் முதலா என் கேமராவுல சிக்கப் போகுற பாக்கியம் இந்தப் பொண்ணுக்குத்தான் கிடைச்சு இருக்கு…” சொல்லும் போதே ஏதோ போதையில் இருப்பது போன்று பேசினான் அசோக்.
“டேய்… இது தப்புடா. ஏதாச்சும் பிரச்னை வந்தா, உன் முகத்தை இந்த உலகமே பார்க்கும்டா. அதுக்கு அப்புறம் நீ வெளியே தலைக்காட்ட முடியாது.”
“முதன் முதலா மனசுக்குப் புடிச்சக் காரியத்தை செய்யப் போறேன். வாழ்த்துவேன்னு நெனைச்சா… இப்படி பயமுறுத்துற…” என்று அசோக் சொல்லும் போதே வரவேற்பறையில் இருந்த தொலைபேசி சிணுங்கியது. அசோக்தான் எடுத்தான்.
“306 ஆம் நம்பர் ரூம்ல இருந்து பேசுறேன். டீ வாங்கிட்டு வர்றீயாப்பா?”
“அஞ்சே நிமிஷத்துல வாங்கிட்டு வந்திடுறேன் ஸார்” உற்சாகமாகச் சொல்லிவிட்டு போனை வைத்தான் அசோக்.
“டேய்… என் திட்டத்தைச் செயல்படுத்துற நேரம் வந்திடுச்சுடா. ஆனா ஒண்ணு… நான் செய்யப் போறதை நீ வெளியில் மட்டும் சொல்லிடாத. என் திட்டப்படி அந்தப் பொண்ணு டிரெஸ் இல்லாம குளிக்கறதை வீடியோ எடுத்துட்டா… நாம அவளை விதவிதமா ரசிக்கலாண்டா. உன் மொபைலுக்கும் அந்த வீடியோவை அனுப்பிடுறேன். நீ விருப்பப்பட்ட நேரம் எல்லாம் அதைப் பார்த்துக்கலாம்.”
அசோக்கின் ஆசைவார்த்தை, நல்லவனாகப் பேசிய கார்த்திக்கையும் மனம் தடுமாறச் செய்துவிட்டது.
அடுத்த கால் மணி நேரத்தில் 306 வது நம்பர் ரூமின் ஹாலிங்பெல்லை அழுத்தினான் அசோக்.
“ஸார்… நீங்க சொன்னபடி டீ வாங்கிட்டு வந்துட்டேன். பக்கத்து ரூம்லயும் டீ கேட்டாங்க. அவங்களுக்கும் சேர்த்தே வாங்கிட்டு வந்திட்டேன். கிளாஸ்ல ஊற்றித் தந்திடவா?” என்று கேட்டான் அசோக்.
குணசீலனும் சரியென்று சொல்ல… தான் தயாராகக் கொண்டு வந்த 2 டம்ளர்களில் டீயை ஊற்றியவன், வேண்டும் என்றே தன்மீது சூடான டீயைக் கொட்டிக் கொண்டான்.
“டேய் பார்த்துடா…” பதற்றமாய்க் குரல் கொடுத்த குணசீலனை அப்பாவியாய்ப் பார்த்தான் அசோக்.
“ஸார்… ஷர்ட்ல டீ கொட்டிடுச்சு. பாத் ரூம்ல கழுவிட்டுப் போயிடுறேனே…”
“சரிப்பா… என் ஒய்ப் குளிக்க வேண்டியது இருக்கு. சட்டுன்னு வந்துடு…” என்று, அவனுக்கு அனுமதி தந்தான் குணசீலன்.
பாத்ரூமுக்குள் நுழைந்து கதவை சாத்திக் கொண்டவன், தன் பேன்ட் பாக்கெட்டில் இருந்த கீ செயின் கேமராவை வேகமாக எடுத்து ஆன் செய்து, அங்கே குளிப்பதை முழுமையாக பதிவு செய்யும் வகையில் மறைவாக வைத்துவிட்டு வெளியே வந்தான்.
“ரொம்பத் தேங்ஸ் ஸார்…” என்று குணசீலனிடம் சொன்னவன், அமுதாவை ஓரக்கண்ணால் பார்த்தான். குளிக்கத் தயாராக இருந்தாள் அவள். அக்கணமே அசோக் ரூமைவிட்டு வெளியேற… குளிப்பதற்காகப் பாத்ரூமுக்குள் நுழைந்தாள் அமுதா. அங்கே… மறைமுகமாக விழித்துக் கொண்டிருந்த கேமராவின் கண்களைக் கவனிக்காமல் ஆடைகளைக் களையத் துவங்கினாள்.