விவேக பாரதி தமிழ் வலைப்பதிவுகள் அரங்கம்
உச்சி வெய்யில் சூடு….
நிலம்..நீர் என விரும்பும் இடங்களிலெல்லாம் கேட்பாரின்றி தன் ஆதிக்கத்தினை செலுத்திக்கொண்டிருக்கின்றான்…சூரியன்..
நெற்றியில் வழிந்தோடும் வியர்வையைத் துடைத்து விரல்களால் விட்டெறிந்து..முந்தானை நுனியால் முகந்துடைக்கும் கமலா …
ச்சீ….என்ன வெயிலிது… அலுத்துக்கொள்கின்றாள்..
சமையலறை வாடையோடு வாசலில் வந்து களைப்புடன் நிற்கும் கமலத்தினைப் பார்த்து..
என்னடியம்மா கமலம்..வேலையெல்லாம் ஆச்சா..
கேட்டபடி உள்நுழையும் சிவராமன்..
ஆமா ஆமா…அலுத்துக்கொள்ளும் கமலத்தினை மேலும் கீழுமாக ஒரு தடவை பார்த்துவிட்டு வீட்டுக்குள் நுழைந்தார் சிவராமன்..
3 மணிக்கெல்லாம் வாறதாக சொல்லியிருக்காங்க…என்ன? தயார்தானே… அவரது அதிகாரமான தொனிக்கு வீட்டில் இருந்து எந்தப் பதிலும் கிடைக்கவில்லை..
வெய்யில் அடிப்பதனால் ஏதோ வீடும் வெளிச்சமாக இருக்கின்றது… மழைவந்திருந்தால் ஆங்காங்கே நீர் வீழ்ச்சிகளுடன்..அமர்க்களமாகியிருக்கும் இந்த வீடு…
தெருக்கோடியில் அமைந்திருக்கும் சிந்தாமணியின் வீடு…
ஊரில் அறியாதவர்கள் இருக்க மாட்டார்கள்…
குக்கிராமம் என்றாலும் சிந்தாமணியின் வீடு மட்டும் பிரபலமான ஒரு இடம்…
ஆனாலும் சிந்தாமணி என்றால் யாருக்கும் தெரியாது…ஆம்!
சிந்து… இது அவளின் சுருக்கமான பெயர்..
ஓ .. சிந்து வீடுங்களா என்று யாரைக்கேட்டாலும் காட்டுவார்கள்…சிந்து என்றால் பிரபலம்..அண்டை ஊர்களிலும்…!
சிந்துவின் வீட்டில் இன்று என்னவோ விசேஷம்…
நேரம் மூன்று மணியை நெருங்கிக்கொண்டிருக்கின்றது…அவசர அவசரமாக தன் வேட்டியையும் வாரிக்கட்டிக்கொண்டு…சிவராமன்…
ஊரில் இருக்கும் சில மூதாட்டிகள்..
விரிக்கப்பட்ட பாய்..ஆடத்தயாராக இருக்கும் ஊஞ்சல்…வெள்ளை விரிப்பில் ஆசனம்…
இத்தனை ஏற்பாடுகளின் மத்தியில் வாசற்படியில் வந்து நிற்கும் … வாடகைக் கார்… வழியும் புன்னகையுடன் .. வெள்ளை வேட்டியில் ஒருவர் ..அவரைப் புடைசூழ ஒரு குடும்பம்…
ஏற்பாடுகள் பலமாக இல்லாவிட்டாலும் சுமாராக இருக்கின்றது.. முணுமுணுப்போடு உள்ளே நுழைகின்றார்கள்..
விரிக்கப்பட்ட பாய் இவர்களுக்காக..தயாராக இருந்த வெள்ளை விரிப்பில் ராஜா போல் ஜம் என்று அமர்ந்து கொண்டார்…வெள்ளையாடையில் வந்தவர்…
ம்.. இவர்தான் மாப்பிள்ளை…அப்படியானால் கூட வந்தவர்கள்..
குடும்பம்..மாப்பிள்ளையின் குடும்பம்…
சிரிப்பொலிகளும்,தத்துவ முத்துக்களும் தெறித்துக்கொண்டிருக்கும் மண்டபத்தில்…வழக்கம் போல “பொண்ண வரச்சொல்லுங்கப்பா…”
அடக்கமான அமைதியைத் தன்பால் சுண்டியிழுக்கும் ஜல் ஜல் சலங்கை ஒலியில்…அட்டகாசமான புன்முறுவல்..வெட்கத்தால் சிவந்த கன்னங்கள்… பாரதியார் பாடக் கேட்டு கை வீசும்… பாவையாக … சபையோர் மத்தியில்….
சிந்து…
சிந்துவான சிந்தாமணி…..
கூட்டம் ஒரு கனம் வாயடைத்து நிற்கின்றது…அவரவர் மனதுக்குள் வெதும்புவதை அறிந்திருக்க மந்திரஜாலம் தெரிந்திருக்கனும்…
பெருமூச்சு விடும் சிவராமன் மட்டும்… இந்த வயசுலயும் .. எதுக்கு இப்படி மினுக்கறா… என்று உள் மனதால் கேட்கின்றார் என்பது தெரிகிறது…
ஓ…அப்படியானால் சிந்தாமணிக்குத் திருமணம் இல்லையா?
சிந்தாமணிக்கா.. ம்..கல்யாண வயசும் தாண்டிய பெண்பிள்ளை…இன்னும் மூன்று வருசத்துல அவளுக்கே வயசு 40 ஆகிடும்…
இதுவரை ஐந்தாறு டஜன் மாப்பிள்ளைகள் வந்து போய்விட்டார்கள்…
சிந்தாமணி மகள் ..
அமுதவல்லி…கரைசேரவில்லை..
அழகில்லையா… லட்சணம் இருக்கின்றது
நிறமில்லையா… குறையே இல்லை..
ஊனமா… அழகாக பாடுவாள் ..பரத நாட்டியம் வேறு நன்றாகத் தெரியும்..
ம்…என்ன குறை?
தெரியவில்லை… ஆனால் கல்யாணம் மட்டும் தள்ளிப்போகிறது..
ஏன் ……… புரியாத புதிர்…
ஆடி அசைந்து வந்து அமர்ந்துகொண்ட சிந்தாமணியை வைத்த கண்
வாங்காமல் பார்த்துக்கொண்டிருந்த கூட்டத்திற்கு…இனிப்பான பலகாரமும்..பசும்பாலும் கொண்டுவந்து…அடக்கமாக கூட்டத்தார் முன் வணங்கி நின்ற அமுதவல்லியைத் தெரியாமலே போய்விட்டது….
சுதாரித்துக்கொண்ட சிவராமன்…என்னங்க பொண்ணு வந்திருக்கு… என்று குரல் கொடுத்தார்…
வழக்கமான பரீ்ட்சைத்தாள் தயாராகிவிட்டது…இப்படியான பல பரீட்சைக்களங்களை சந்தித்திருந்த அமுதவல்லிக்கு இது ஒன்றும்
புதிய விடயமில்லை.. அவளும் தயாரானாள்..
கேள்விகள் கேட்கப்படுகின்றன…பதில்கள் வழங்கப்படுகின்றன…
கூட்டம் கலைகிறது…வழக்கமான அதே நிலை…
கண்ணீர் விடத்தெரியாத அமுதவல்லியின் கண்கள் அகல விரிந்து பார்த்தது…ம்…மாப்பிள்ளையின் கண்கள் சிந்துவின் செவ்விதழைப்
பார்த்து இன்னும் ஒயவில்லை…
எப்பதான் இந்தப்புள்ள கரைசேருமோ…அலுத்துக்கொண்டே துண்டை வீசிக்கொண்டு நடையைக் கட்டுகிறார் சிவராமன்…
மாமா… அமைதியாக வந்த குரல் அவரை தடுத்து நிறுத்தியது…
என்னம்மா… நீ கவலைப்படாத இந்தக்கட்டை வேகமுன்னமா எப்படியாவது உன் கல்யாணத்தை முடிச்சுடுவன்…
இல்லைங்க மாமா…
சொல்லும்மா..
இதுக்கு மேலயும் எனக்கும் கல்யாண ஆசை இல்லை…
என்னம்மா சொல்லுற..
வேணாம் மாமா..விட்டுறுங்க… இனிமேல் எந்த முயற்சியும் ..
அழாத குறையாக தன் ஆதங்கத்தை சொல்லிக்கொண்டிருக்கும் அமுத வல்லியின் பேச்சை இடையறுத்தாள் சிந்தாமணி…
கருமம்…எந்த நேரத்துல பொறந்துதோ… இது வெளியில் சொன்னது..
இவ கரைசேர்ந்தாத்தான் நமக்கு ஏதாவது நல்லது நடக்கும்…இது அவள் உள் மனதில்…
வெறிச்சோடிய பகல்பொழுதுகள் தரும் இன்னல்களுக்கு .. இரவின் அமைதியே அவளுக்கு மருந்தாகிறது…
ஆற்றங்கரை மணலில் அமர்ந்திருந்து சில கீர்த்தனங்கள் பாட அவள் உள் மனுது சொல்லும்… வெளியில் போய் அதுவும் தனிமையில்… முடியாது…முடியவே முடியாது… சிந்து மகள் அமுது… என்று வழிந்தோடும் வேட்டிகளெல்லாம்… பாதி ராத்திரிக்கு விலை பேசுகிறது.. வாழ்க்கை தர…மறுக்கிறது…
இள வயதில் திருமணமானாலும் கட்டுமஸ்தான உடல் வாகு…
பார்ப்பவர்களை சீண்டியிழுப்பதற்காகவே விலையுயர்ந்த ஆடை அணிகலன்களை வாங்கிப்போட்டு சிலிர்த்து நிற்கும் சிந்தாமணியிடம் இரவுகளைப் பகிர்ந்துகொள்ள அலை மோதும் .. நல்ல மனசுக்காரர்கள்… இருக்கும் வரை அவள் பாடு ஆரோக்கியம்…
அவளைக் கட்டுறத விட அவங்கம்மாவை கட்டினா…பெருமையாக இருக்கும் என்று அமுதவல்லி காதில் விழும்படியே சூளுரைத்துச்சென்ற மாப்பிள்ளைக் கணவான்களும் இருக்கின்றனர்…
போதும்..போதும் என்ற அளவுக்கு மாப்பிள்ளைகள் வந்துவிட்டார்கள்… சிந்தாமணியை அடைவதை விரும்புகின்றார்கள்…கன்னிகழியாமல் வாழ்க்கை தேடித் தவித்து நிற்கும் அமுதவல்லிக்கு வயதினைப் பரிசாகக் கொடுத்து…
சீ..என்ன சமுதாயம் இது? ம்..தட்டிக்கழிக்கவும் முடியாது..
மகளைப் பார்க்க வரும் ஆம்படையர்களுக்கு கவர்ச்சிக்கனியாய் காட்சி தரும் சிந்து… தன் இச்சைகள் அவளை வெறுக்கும் அளவுக்கு ஆடி அடங்கியும்… அவளால் முடியவில்லை..
இயற்கையாகவே அறிவும்,தெளிவான சிந்தனையும் கொண்ட அமுதவல்லி இவள் போக்கினை ஒருக்காலும் ஏற்கப்போவதில்லை…பெற்ற பாவத்திற்கு அன்னை… விட்டுச்செல்ல முடியாது…. தனிமையைப் பாதுகாக்க துணையில்லை…
அமுதவல்லிக்கு 20 வயது வர முன்னரே…ஒரு டஜன் அப்பா மார்கள் வீட்டில் குடியிருந்து விட்டு வெளியேறிவிட்டனர்…
கேவலமான வாழ்க்கையில்லையா….
ம்..என்ன தான் செய்வது?
பெண்ணாய்ப்பிறந்து இந்த பூமியிலே அனுபவிக்கும் துயர்கள் தான் எத்தனை…
வாழும் சூழ்நிலைதான் குக்கிராமமே தவிர…சுற்றும் புறமும் நாகரீக உலகம் கூட கூச்சப்படுமளவுக்கு படு பாதாளப் பாவங்கள்…அவற்றின் மீது மோகங்கொண்ட தீவிரவாதிகள்…இங்கேதான் இருப்பார்கள்…
வக்கிரமான சிந்தனைகள்…
நாகரீகத்தின் ஏக்கம் காரணமா…தெரியாது…
அங்கலாய்க்கும் அமுதவல்லியின் மனதுக்கு விடை சொல்ல யார் இருப்பார்…
வேதனையுடன் மீண்டும் ஒரு இரவின் அமைதியை உள்வாங்க…கட்டிலோடு சாய்ந்திருந்த அவள் எண்ணங்கள் என்றும் இல்லாத ஒரு குழப்ப நிலையில் அன்று…
இரவின் இருள்….
வெளாவால்கள் போன்று காமுகர்கள் தலையில் துண்டோடு வெளியேறும் நேரம்….
நினைக்க நினைக்க இதயமே எரிகிறதே…
ஒரு நாளா இரண்டு நாளா…ஒரு வருடமா இரண்டு வருடமா…
கைக்குழந்தையாக நான் இருந்த போது கூட ஓய்வெடுத்தாளா இவள்…
பாவப்பிறப்பாக பிறந்துவிட்டேனா என்று அறிவு தெரிந்த நாள் முதல்… ஆரம்பித்த இவள் அங்கலாய்ப்பு… இதுவரை ஓயவில்லை…
யார் செய்த குற்றம்… விடையும் தெரியவில்லை…
ஆனால் இதற்கு ஒரு முடிவு வேண்டும்….
எனக்கு ஒரு வாழ்க்கை வேண்டாம்…நான் வாழ்நாளை இது வரை எப்படிக் கழித்தேனோ…அப்படியே கழித்துவிடுகின்றேன்…
ஆனால் இதற்கு ஒரு முடிவு வேண்டும்…
படபடக்கிறது அவள் இதயம்….
எத்தனைபேர்… எத்தனைபேர்…பெண்பார்க்க என்று வந்தார்கள்…
அதில் பகலில் என்னைப்பெண் பார்த்துவிட்டு….இரவில் .. ச்சீ..
ஏன்… என்ற அவள் கேள்விகளுக்கு எந்த வகையில் பதில் இருக்கும்
என்று தெரியவில்லை….
சேற்றில் வளர்ந்த தாமரை…
இனி வாடினாலும் கேட்பாரில்லை…பூஜிக்கவும் யாரும் இல்லை….
அவள் வேதனையில் புலம்புகின்றாள்…
இந்த இரவோடு இதற்கு ஒரு முடிவு….ம்….தேவை!
அவள் மனது மிகவும் உறுதியாக முடிவெடுத்தது….
நிமிட சுகங்களின் அவஸ்தையில் ..தெரியாமல்…என்னைப் பெற்றெடுத்துவிட்டாள்…. வாழ்நாள் முழுவதும் நான் அனுபவித்துவிட்டேன்…
போதும்….என்ற ஒரு உறுதியோடு மெல்ல எழுந்தாள்….அமுத வல்லி…
இரவின் இருள் சாதகமாக இருக்கின்றது…
வலப்பக்கத்தில் இரண்டாவது அறையில் சிந்து….
எழுந்த வேகம் குறையாமல் இருளில் நகர்ந்தாள் அமுத வல்லி…
என்ன செய்வது… அவள் மனது சொல்லவும் இல்லை
எதை எடுப்பது…அதுவும் தெரியாது
அவளை ஒரே போடாக போடவேண்டும்….ம்..கொலையா…
தப்பேயில்லை…இவளால் அழிந்தது நான் மட்டுமா…
இல்லை…பக்கத்துவீட்டு உதயா…
ம்..பாவம் உதயா… அப்பாவும் இல்லை…வாழ்க்கையும் இல்லை…
சிந்து பக்கத்து வீடு…என்றாலே அவளையும் அப்படி நினைக்கின்றார்கள்… இப்படி எத்தனை பேரின் வாழ்க்கை… ச்சே…!
இப்படியொரு சமுதாயத்திற்கு நிச்சயம் தண்டணை கொடுக்க வேண்டும்….
ஆனால் … ஆனால்… யாரைத் தண்டிப்பது….
அறுக்க வேண்டும் வேரோடு அறுக்க வேண்டும்….
இந்தப் பாதகி அழிந்தால் … எல்லாம் முடிந்துவிடும்…
அவளை அறியாத துணிவு அவளுக்குள்…
உறுதியான மனதோடு….
உத்வேகத்துடன்…
பழியுணர்வு பொங்கும் சிவந்த கண்களுடன்..
ஆவேசமாக உள் நுழைந்தாள் அமுதவல்லி………..
ஆ……….. ஆ………… ஐயோ……..கடவுளே….
அலறல் சத்தம்…. பெரியதொரு அலறல் சத்தம்…
வீடு கதிகலங்கியது…ஊரே திரண்டது….
மாடத்தின் விளக்குகளின் வெளிச்சத்தில்…
கதவும் திறக்கப்படுகின்றது….
ஐயோ…
முதலில் அலறியது… கமலா…
என்ன.. என்ன.. பதறும் நெஞ்சங்கள்….
சிந்தாமணி…..
சிந்தாமணிக்கு என்ன….
அழுகைக் குரலில் கமலா…..
சிந்தாமணி மகள் …
மகளுக்கு என்ன…
இனியும் பொறுமையில்லை……
உள்ளே…..
பிணமாக அமுதவல்லி……………!
என்ன… என்ன நடந்தது…..
வாய் திறக்க முடியாத அதிர்ச்சியில் சிந்தாமணி…
யாருக்கும் எதுவும் புரியவில்லை….
பித்துப்பிடித்தது போன்று சாய்ந்திருந்தாள் சிந்தாமணி…
சொல்லுடி…சொல்லுடி…என்னடி பண்ண புள்ளய….
எந்தச் சத்தத்துக்கும் செவி கொடுக்காத பித்து நிலை….
தளருமா… ம்.. தளர்ந்தது….
பேசுவாளா… ம்… பேசப்போகின்றாள்…
அவன் கொன்னுப்புட்டான்….. அமுதாவ குத்திக் கொன்னுபுட்டான்…
யாரு….
அவன் …அவன்….
சொல்லுடி யாருடி…..
இரத்தம் வழிந்தோடும் பாதை வழியே…
அந்தத் துண்டு…அதே துண்டு…
ஆம் தோளில் போடும் … பட்டுத் துண்டு…
யார் .. பகலில் வந்தானே… அவன் துண்டா..ஆம் அதுவே தான்…
என்ன….!!!?
பெண் பார்க்க வந்தவனா….ஆம் அவனேதான்…
அவன் மணல்குடி கிராமத் தலைவர் மகனாச்சே…
அவன் ஏன்…!..ஏன் அமுதாவை…?!
கூடியிருந்தோர் திகைப்பிலிருந்து இன்னும் விடுபடவில்லை…..
வாழப்பிறந்த கதை…
வாழ்ந்து பார்க்காமலே முடிந்துவிட்டது…..
தொடரும்…
