கேணிவனம் – 9

‘சரி..! சரி..! பாஸ், அந்தாளை விடுங்க… நம்ம அடுத்த ஸ்டெப் என்ன..?  அதச் சொல்லுங்க.. ‘ என்று சந்தோஷ் கூற… தாஸும் அடுத்தது என்ன என்று யோசித்துக் கொண்டிருக்கும்போது, ஒரு ரம்யமான வீணை ஒலி, அந்த அறையின் சீலிங்கில் பொருத்தபட்டிருக்கும் ஸ்பீக்கரில், மெலிதாக கேட்டது. அது தாஸின் ஆஃபீசின் காலிங் பெல்…

தாஸ்-க்கு ஒரு வகையில் குருவைப் போன்றவர்.

நலன்விரும்பி, நண்பர், ஆலோசகர் இப்படி பல வகையில் நெருங்கிய அவரை இந்நேரத்தில் சந்திப்பதில் தாஸ் மிகவும் சந்தோஷப்பட்டான்.

கீழே ஹாலுக்கு இறங்கி வந்து அவரை வரவேற்றான்.

‘வாங்க ஃப்ரொஃபஸர் சார்…’

‘என்னய்யா தாஸ்.. எப்படி இருக்கே?’

‘நல்லாயிருக்கேன் சார்… என்ன 2 மாசமா லைப்ரரிக்கு வரவேயில்ல… நீங்க கேட்ட புக்ஸையெல்லாம் கஷ்டப்பட்டு கலெக்ட் பண்ணி வச்சிருக்கேன்.’ என்று தாஸ் கூற, ப்ரொஃபஸர் ஆச்சர்யமாக…

‘என்னது கிடைச்சிடுச்சா… ரொம்பவும் ரேர் புக்ஸ் ஆச்சேய்யா..?’

‘கிடைச்சிடுச்சு சார்… வாங்க உட்காருங்க’ என்று இருவரும் அந்த கூடத்தில் இருந்த சோஃபாவில் உட்கார்ந்தனர்.

‘நானே உங்களை வந்து சந்திக்கலாம்னு இருந்தேன். ஒரு ஹெல்ப் வேணும் சார்..?’

‘என்னய்யா… உன் அடுத்த புக் எழுத தொல்பொருள் தகவல்கள் ஏதாவது வேணுமா..?’

‘தகவல் வேணும், ஆனா, தொல்பொருள் பத்தியில்ல… ஒரு ஓவியத்தை பத்தி..’

‘என்ன ஓவியம்.. கண்ணுல காட்டு… சொல்லிடுவோம்..’ என்று அவரும் ஆர்வமாக…

‘ஒரு நிமிஷம் இருங்க சார்… நான் போய், அந்த ஓவியத்தை கொண்டு வர்றேன்..’ என்று தாஸ், ஆர்வத்தோடு எழுந்து சென்றான்.

மேலே ஏறிவந்து தாஸ் மீண்டும் கான்ஃபரன்ஸ் ரூமுக்குள் நுழைய, அங்கே… சந்தோஷ் லிஷாவிடம் சத்தம் போட்டுக்கொண்டிருந்தான்.

‘இப்போ நீ போயே ஆகணுமா..?’ என்று அதட்டலாக பேச…

‘ஏண்டா இப்படி இருக்கே..! நான் ஒரு காரியமாத்தானே அவனை பாக்க போறேன். நீ ஏன் அனாவசியமா பயப்படுறே..?’ என்று அவள் சந்தோஷூடன் சண்டை போட… இதை கவனித்த தாஸ்

‘எக்ஸ்யூஸ்மி என்ன பிரச்சினை..?’ என்று இருவரையும் பார்த்தபடி கேட்க

‘பாஸ், நீங்களே நியாயத்தை கேளுங்க… எவனோ ஒரு வெள்ளைக்காரனாம், இண்டர்நெட் ஃப்ரெண்டாம், அவன் இண்டியா வந்திருக்கானாம்… இவ, அவனோட ஹோட்டல் ரூம்லியே போய் அவனை பாக்க, தனியா கிளம்பி போறா… நானும் கூட வர்றேன்னா கேட்க மாட்டேங்குறா…’

‘நீ வேண்டாம் சேண்டி (Sandy), சில விஷயம் தனியா போனாத்தான் காரியமாகும்டா…’ என்று லிஷா, தனது ஹேண்ட் பேக்-ஐ எடுத்தபடி பேச…

‘யாரு லிஷா அது..?’ என்று தாஸ், லிஷாவிடம் கேட்க…

‘பேரு ரிச்சர்ட்… என் ஃபேஸ்புக் ஃப்ரெண்டு…’ என்று தீர்க்கமாக கூற

‘பாருங்க பாஸ், இந்த மாதிரி இண்டர்நெட் ஃப்ரெண்ட்ஸையெல்லாம் நம்பி தனியா போறது ரிஸ்க்-னு சொன்னா கேக்க மாட்டேங்குறா..!’

‘வேலையில்லாம நான் ஏன் அவன்கிட்ட போவப்போறேன்’ என்று லிஷா சத்தமாக கூறிவிட்டு, திரும்பி தாஸிடம்…

‘தாஸ், நீங்க என்கிட்ட, உங்க டைம் டிராவல் விஷயத்தை ஃபோன்ல சொன்னவுடனேயே நான் இதைப் பத்தி நிறைய டீடெய்ல்ஸ் கலெக்ட் பண்ண ஆரம்பிச்சேன். அதுல இந்த ரிச்சர்ட்-டோட ஹெல்ப்பும் ஒண்ணு, அவன் ஒரு ஜியாலஜிஸ்ட் எக்ஸ்பர்ட். அவங்கிட்ட நிறைய தகவல்கள் கிடைக்கும்னுதான், மறைமுகமா அந்த கிணறு பத்தி விசாரிச்சிட்டிருக்கேன். அவன் இப்ப ஏதோ தகவல் கிடைச்சிருக்கு நேர்ல வா சொல்றேங்குறான். இதுல என்ன தப்பு..?’ என்று கேஷூவலாக சந்தோஷ் பக்கம் திரும்பியபடி கேட்க

‘எனக்கு பயமாயிருக்கு லிஷா, நீ இப்படி அடிக்கடி தனியா போய் எங்கேயாவது ஏடாகூடமா மாட்டிப்பியோன்னு ரொம்பவும் பயமாயிருக்கு’ என்று கூற, அந்த அறையில் ஒரு சின்ன அமைதி… பிறகு லிஷா, சந்தோஷை நெருங்கி வந்து, மலர்ந்த முகத்துடன்…

‘எனக்கு எதுவும் ஆகாதுடா… நான் எப்பவும் உன் லிஷாதான்… பயப்படாதே’ என்றவள், அவன் கன்னத்தில் அவசரமாக ஒரு முத்தம் கொடுத்துவிட்டு, யாருடைய பதிலுக்கும் காத்திராமல் அங்கிருந்து கிளம்பினாள்…

சந்தோஷ் அவளையே பார்த்துக் கொண்டிருக்க… தாஸ், அவனருகில் வந்து…

‘சந்தோஷ்..! அவ ரொம்ப உஷாரான பொண்ணு, அவளுக்கு எதுவும் ஆகாது.. ரிலாக்ஸ்…’ என்று கூற அவன் சகஜமாகிறான். இருவரும் தாஸின் ஆஃபீஸ் அறைக்கு வருகின்றனர்.

‘நீ அந்த ஓவியத்தோட ப்ளோ-அப் ப்ரிண்ட் அவுட் எடுத்துட்டு வந்தியே அதை எடு… quick..?’ என்று சந்தோஷை ஏவிவிட்டு, அவன் தனது அறையிலிருக்கும் தனது பர்சனல் புத்தக அலமாறியிலிருந்து சில புத்தகங்களை எடுத்து கொண்டிருந்தான்…

சந்தோஷ் அந்த ஓவிய ப்ரிண்ட் அவுட்டை எடுத்துக் கொள்ள, தாஸ் தனது கையில் 4 புத்தகங்களை அள்ளிக் கொள்ள… இருவரும் அறையிலிருந்து வெளியேறினார்கள்.

சந்தோஷ் நடந்தபடி கேட்டான்…

‘இந்த ஓவியத்தை இப்ப என்ன பண்ணப் போறோம் பாஸ்..?’ என்று கேட்க

‘அடுத்த ஸ்டெப் என்னன்னு கேட்டேல்ல… இந்த ஓவியத்தை ரீட் பண்றதுதான் நம்ம அடுத்த ஸ்டெப்…’

‘அதான், மணிக்கணக்கா, இந்த ஓவியத்தை உத்து உத்து பாத்துட்டோமே… இதுல வேற என்ன இருக்க போகுது..?’

‘நாம பாத்ததுக்கும், ஒரு எக்ஸ்பெர்ட் இந்த ஓவியத்தை ரீட் பண்றதுக்கும் நிறைய வித்தியாசம் இருக்கு…’ என்று கூற

‘என்ன வித்தியாசம்..?’ என்று கேட்க

‘நீயே பாத்து தெரிஞ்சுக்கோ..’ என்று தாஸ் கூறிக்கொண்டே படியிறங்கி, கூடத்தில் அமர்ந்திருந்த ப்ரொஃபஸர் கணேஷ்ராமை நெருங்கினான்.

‘சாரி ப்ரொஃபஸர் சார்… ரொம்ப நேரம் வெயிட் பண்ண வச்சிட்டேனா..?’ என்று கேட்டபடி, கொண்டுவந்த புத்தகங்களை அவர் கையில் கொடுத்தான்..

அவர் கையில் வாங்கியபடி, வாயெல்லாம் பல்லாக, ‘இந்த புத்தகங்களை படிக்க எத்தனை வருஷமா வெயிட் பண்ணியிருக்கேன் தெரியுமா..? தாஸ், இதெல்லாம் எங்கேயா புடிச்சே…’ என்று ரகசியம்போல் கேட்க…

‘ப்ளீஸ் சார், அதைமட்டும் கேக்காதீங்க..’

‘சொல்லமாட்டியே… உன் வாயிலருந்து ஒரு விஷயத்தை பிடுங்கவே முடியாதே..’ என்று அவர் தாஸை கலாய்த்தபடி, ‘சரி ஏதோ ஓவியம்னியே எங்கே..?’ என்று கேட்க

தாஸ் சந்தோஷைப் பார்த்து, ‘சந்தோஷ், அதை டேபிள்ல ஸ்ப்ரெட் பண்ணு..’ என்றதும், சந்தோஷ் அந்த ஓவியத்தை எதிரிலிருந்த டேபிளில் விரித்தான். மூவரும் அந்த ஓவியத்தை சுற்றி நின்று கொள்ள, ப்ரொஃபஸர் கணேஷ்ராம், தனது கண்ணாடியை கூர்மையாக பிடித்தபடி, அந்த ஓவியத்தை ஏற இறங்க பார்த்தார்.

‘க்ளேரிட்டி தெளிவில்லாம இருக்கே..?’ என்று அலுத்துக் கொண்டார்…

‘மொபைல் கேமிராவுல, ரொம்பவும் டல் வெளிச்சத்துல எடுத்த ஃபோட்டோ… அதான்..!’

‘எங்கேய்யா எடுத்தே..?’

‘ஒரு கோவில்ல ரூஃப்ல இருந்துச்சு…’ என்று கூற, அவர் தாஸை ஒருமுறை திரும்பி பார்த்துவிட்டு, மீண்டும் அந்த ஓவியத்தில் கண்களை மேயவிட்டார்.

சந்தோஷ் அலுப்புடன் அருகில் நின்றுகொண்டு பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.

ஒரு 5 நிமிடத்திற்கு பிறகு, அவர் பேச தொடங்கினார்.

‘ரொம்ப பழங்காலத்து ஓவியம்தான்… கலர்ஸ் அதிகமா யூஸ் பண்ணலை… கருப்பு, வெள்ளை, மஞ்சள், காவி நாலு நிறம்தான் யூஸ் பண்ணியிருக்காங்க…’ என்றவர் சற்று இடைவெளி விட்டு, தாஸை ஏறிட்டு பார்த்து…

‘இந்த ஓவியம், கலையம்சத்துக்காக வரையப்பட்டதில்லை… லாவண்யம், பாவம் எதுவும் சரியா இல்ல… அதாவது அலங்காரங்கள் இல்ல… பார்டர் கூட, பர்பஸ்ஃபுல்லா வச்ச மாதிரிதான் இருக்கு…’ என்றதும், தாஸ் சந்தோஷை பார்க்கிறான்.

அவர் தொடர்ந்தார்…

‘சித்திர லட்சணப்படி இந்த ஓவியம் ‘சித்திர பாசம்’ங்கிற ஸ்டைல்ல வரையப்பட்டிருக்கு… அதாவது, தட்டையான 2D இமேஜிங் ஸ்டைல்… இந்த ஸ்டைல்லதான், எஜிப்ஷியன் ஓவியங்கள்லாம் அதிகமா வரைஞ்சிருக்காங்க… அதுமட்டுமில்ல, இந்த ஓவியத்தை ‘நாகரம்’-ங்கிற வகையறைக்குள்ள சேக்கலாம்.

‘அப்படின்னா..?’

‘இந்த ஓவியம், ஒரு குழுவினர் சேர்ந்து ஏதோ சாங்கியம் செய்றதை சொல்லுது… அதாவது ஒரு சாரார்களுடைய நாகரிகத்தை காட்டுது… Cultural Depiction… இதை ‘விஷ்ணு தர்மோத்தரம்’-ங்கிற ஓவிய சாஸ்திரப்படி, ‘நாகரம்’-ங்கிற கேட்டிகரில வரும்…’

அந்த ஓவியத்தை இன்னும் குனிந்து நெருங்கி பார்த்து, ஒரு இடத்தில் கையை சுட்டிக்காடியபடி தொடர்ந்தார்…

‘இவருதான் இந்த ஓவியத்துக்கு தலைவன்  or மூல நாயகன் or கடவுள்’ என்று ஓவியத்தில், வட்டவடிவ பெரிய கருப்பு புள்ளிக்குள் நடுநிலையாக அமர்ந்திருக்கும் ஒரு உருவைத்தை காட்டினார். தொடர்ந்து, இன்னொரு உருவத்தை சுட்டிக்காட்டி, ‘இவருக்கு அடுத்ததா இந்த உருவத்துக்குத்தான் முக்கியத்துவம் கொடுத்திருக்காங்க…’ என்று இன்னொரு அரசன் போன்ற உருவத்தை காட்டினார்.

‘எப்படி சொல்றீங்க சார்..?’ என்று இம்முறை சந்தோஷ் கேள்வி கேட்க

அவர், தனது சட்டைப்பையிலிருந்து, ஒரு பேனாவை எடுத்து, மூடி திறக்காமல், அந்த ஓவியத்தில் அந்த பேனாவை வைத்தபடி, ”ம்ம்ம்… கற்பனையா, இந்த ஓவியத்துக்கு உள்ளே 2×2ன்னு 4 கட்டம் போட்டுக்கோங்க…’ என்று ப்ளஸ் குறி போல் கோடு போட்டு காட்டினார்.

‘இப்ப, இந்த நாலு கட்டத்துக்குள்ள இருக்கிற ஓவியங்களையும், வேற வேற ஆளு வரைஞ்சதா நினைச்சிக்கோங்க..!’

‘சரி?’

‘இந்த நாலு ஓவியத்துல எது பெட்டரா, அதிக நுணுக்கத்தோட வரையப்பட்டிருக்குன்னு பாருங்க… உங்களுக்கே வேரியேஷன்ஸ் தெரியும்…’ என்று கூற, சந்தோஷ் அந்த 4 கட்டங்களையும் உற்றுப்பார்த்து…

‘இந்த 3-வது கட்டத்துல, டாப்ல இருக்கிற இந்த உருவம்தான் கொஞ்சம் போல்டா நல்லாயிருக்கு…’

‘அவருதான் இந்த ஓவியத்துல தலைவன்… அதுக்கடுத்ததா போல்டா இருக்கிற இந்த அரச உருவம் இரண்டாவது நாயகன்-னு சொன்னேன்…  இன்னும்  உன்னிப்பா பார்த்தா, நிறைய விஷயம் சொல்ல்லாம்.’ என்று கூற, சந்தோஷ் அவரை ஆச்சர்யமாக பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.

அவன் ஆர்வம் தாங்காமல், ‘சார், இந்த ஓவியத்துக்குள்ள இத்தனை விஷயங்கள் இருக்கா..?’ என்று கேட்க

‘இந்த ஓவியம்னு இல்லப்பா, எந்த ஒரு ஓவியத்துலயும், ஏகப்பட்ட தகவல்கள் புதைஞ்சிருக்கும்… இன்னைக்கு, நம்ம காலகட்டத்துல, தகவல் பறிமாற்றம்-ங்கிறது  சாட்டிலைட் அளவுக்கு முன்னேறியிருக்கலாம். ஆனா, அந்த காலத்துல, ஓவியங்கள்தான் தகவல் பறிமாற்றம்… ஒரு குழந்தை பேப்பர்ல கிறுக்கிறதை உத்து பாத்தீங்கன்னா, அதுல அந்த குழந்தையோட எண்ணங்கள் பதிவாகியிருக்கும். அதே மாதிரிதான், மொழி இல்லாதப்போகூட, அந்த காலத்து மனுஷங்க, ஓவியங்கள் மூலமா அவங்களோட எண்ணங்களை பதிவு செஞ்சிட்டு போயிருப்பாங்க…’ என்று கூற, சந்தோஷ் அவரையே ஆச்சர்யமாக பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.

தாஸ் அவரிடம், ‘சார், இந்த ஓவியம் எந்த காலக்கட்டத்துல வரையப்பட்டதுன்னு சொல்ல முடியுமா..?’ என்று கேட்க

‘இந்த ஓவியத்தோட தொனிப் பொருளையும்,  டிஸைன் பேட்டர்ன்ஸையும் அனலைஸ் பண்ணா சொல்லிடலாம்… அதுக்கு, நான் இதை ஒரு நைட் ஃபுல் உக்காந்து ஸ்டடி பண்ணனும்’ என்று கூற, தாஸ் சிறிது யோசித்துவிட்டு, அந்த ஓவியத்தை சுருட்டி அவரிடமே கொடுத்தான்…

‘சார், இந்த ஓவியம் எனக்கு ரொம்ப முக்கியம். இதுல, உங்களால வேற என்னல்லாம் தகவல் திரட்ட முடியுமோ திரட்டி கொடுங்க…’ என்று கேட்க, அவர், அந்த ஓவியத்தை ஆர்வத்துடன் வாங்கி கொண்டு, தாஸ் கொடுத்த புத்தகங்களையும் வாங்கிக் கொண்டு தாஸையும் சந்தோஷையும் திரும்பி பார்த்தபடி அங்கிருந்து கிளம்பினார்.

அதே நேரம்…

லிஷா, ஒரு ஹோட்டல் அறையில், ரிச்சர்டுடன் அமர்ந்து பேசிக்கொண்டிருக்க… ரிச்சர்ட் அவளிடம் கூறும் தகவல்களை கேட்டு, அவள் ஆச்சர்யத்தில் ஆழ்ந்துக்கொண்டிருந்தாள்.

இதுவரை, அவளும், தாஸும், சந்தோஷும்… ‘டைம் டிராவல் கிணறு’ என்று நினைத்துக் கொண்டிருந்தது… கிணறே இல்லை என்பது தெரிந்தது.

தொடரும்…